satırlar

bir çocuk vardı bu satırlarda
kan kusardı kağıtlara
senin yokluğunda yaşardı
hatıralarında, rüyalarında
dokunmayı beklerdi saçlarına
yokolmayı beklerdi karanlığında

bir çocuk yaşardı bu satırlarda
dünyaya kafa tutarcasına
ağlardı dimdik ayakta, benliğiyle savaşırdı.
seni yaşardı;
bir dünya kurardı kafasında
başrolüne seni koyardı
figüranlık verirdi kendine
sensizliğe gebe, yanar döner dünyasında

bir çocuk ağlardı bu satırlarda,
güneşin her doğuşuna küfrederek uyanan..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

fi tarihinde yazılmış, çekmecemi karıştırırken bulduğum bir şiir.
evde olmanın sağladığı en güzel şey;
eskiyle yüzleşebilmek.