merhaba

şimdi sen çıksan gelsen yanıma. üşenmesem açsam sana kapıyı. gözlerimi gözlerine kilitleyip 'merhaba' diyebilsem sana. ve sen gözlerini hiç kaçırma gereğinde bulunmasan.

otursak evde, hiç konuşmadan. televizyonun karşısındaki ikili koltukta oturmuşuz. sen elinde bir salata tabağı bir yandan salata yiyor bir yandan televizyon izliyorsun.

ben..

ben sadece seni seni izlesem. izlesem. hiç konuşmadan, hiç gözümü kaçırmadan seni izlesem. arada kafanı bana çevirip ufak -ama benim en sevdiğim- gülümsemeni yerleştirip suratına bana baksan. sonra yine aynı şekilde, aynı hızda, aynı tempoda aynı şeyleri yapmaya devam etsen. ben yine hiç gözümü kaçırmadan seni izlesem.

Sıkkınım bu aralar. yine aptal adam moduna bürünmüş ne olduğunu bilmeyen sıkıntı dolu garip adam oldum. özlemek ister buldum kendimi geçende aynaya bakarken. sivilcemi sıkarken napıyorum diye sordum kendime. ruhsuzluktan öte duygusuzlaştım yine. kimseye karşı bişey hissetmezken bulur oldum kendimi.

ama gün gelecek ben yine eski ben olucam. ve ben yine mutlu olduğum kadar, mutlu etmeye çalışıcam etrafımdakileri.

ve sen..

elinde bir salata televizyonun karşısındaki koltukta beni görünce kapıda, 'merhaba' diyeceksin ufak -ama benim en sevdiğim- gülümsemeyi suratına yerleştirip.